یک روان شناس کودک گفت: داشتن پیشینه تربیتی سالم شامل محبت، نوازش روحی و جسمی، وقت گذاشتن در هفته و از همه مهم تر درمان افسردگی احتمالی در تأمین نیازهای یک کودک بسیار مهم است.
علی راکی با بیان اینکه برخی والدین، کم حرفی کودکان را بیماری تلقی می‌کنند، اظهار کرد: برای پی‌بردن به دلایل کم حرفی افراد باید به نشانه‌ها و تاریخچه‌ای که فرد در آن قرار گرفته است، رجوع کرد.
وی با اشاره به اینکه ریشه کم حرفی در بزگسالی را باید در کودکی افرد جستجو کرد، تصریح کرد: افراد با تیپ شخصیتی برون گرا پرحرف و افراد درون گرا معمولا کم حرف هستند. البته در برخی موارد از دو کودک، کم حرفی یکی عادی و کم حرفی دیگری ممکن است ناشی از بیماری باشد.
یک
روان شناس کودک گفت: داشتن پیشینه تربیتی سالم شامل محبت، نوازش روحی و
جسمی، وقت گذاشتن در هفته و از همه مهم تر درمان افسردگی احتمالی در تأمین
نیازهای یک کودک بسیار مهم است.
علی
راکی با بیان اینکه برخی والدین، کم حرفی کودکان را بیماری تلقی می‌کنند،
اظهار کرد: برای پی‌بردن به دلایل کم حرفی افراد باید به نشانه‌ها و
تاریخچه‌ای که فرد در آن قرار گرفته است، رجوع کرد.
وی
با اشاره به اینکه ریشه کم حرفی در بزگسالی را باید در کودکی افراد جستجو
کرد، تصریح کرد: افراد با تیپ شخصیتی برون گرا پرحرف و افراد درون گرا
معمولا کم حرف هستند. البته در برخی موارد از دو کودک، کم حرفی یکی عادی و
کم حرفی دیگری ممکن است ناشی از بیماری باشد.
این
روان شناس کودک با اشاره به اینکه کم حرفی در برخی کودکان می‌تواند علامت
یک بیماری یا اختلالی مانند افسردگی باشد، گفت: باید میان کودکانی که به
علت بیماری کم حرف و کودکانی که به صورت طبیعی کم حرف هستند، تفاوت قائل
شد، زیرا کم حرفی در کودکان بیمار نیاز به درمان دارد، اما در تیپ شخصیتی
کم حرف این مسئله طبیعی است و نیازی به مداخله ندارد.
راکی
تصریح کرد: پزشک معالج در مورد بیشتر کودکانی که برای درمان کم حرفی به
مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، شرایط زندگی، تاریخچه خانواده و ژنتیک
خانواده را بررسی می‌کند و اغلب دیده می‌شود که نه تنها کودک مشکلی ندارد
بلکه سلامت است.
وی
با تاکید براینکه کودکانی که به لحاظ تیپ شخصیتی کم حرف هستند، بهتر است
کم حرف بمانند، ادامه داد: علت کم حرفی در کودکانی که به علت کمبود ارتباط
با دیگران است، دچار این مشکل می‌شوند، متفاوت است، باید درمان شود، زیرا
عدم ارتباط اجتماعی منجر به سر خوردگی آن‌ها می‌شود.
این
روان شناس کودک ادامه داد: توصیه می‌شود کودکان از سه سالگی حتماً شرایط
در جمع بودن را تجربه کنند، البته نه در هر جمعی بلکه یک جمع هدایت شده،
جمع‌هایی مانند مهدهای کودک یا کلاس‌های آموزشی که به روابط اجتماعی کودکان
اهمیت داده می‌شود.
راکی
خاطرنشان کرد: در گذشته فرهنگ کوچه وجود داشت و اغلب کودکان با هم
سالانشان زیر نظر مادران در کوچه‌ها بازی می‌کردند، اما امروزه با توجه به
اینکه هیچ ناظری نیست فرستادن کودکان برای بازی در کوچه خطرناک است.
وی
با اشار به اینکه اولین گامی که باید در جهت رفع کم حرفی کودکانی که مشکل
دارند، برداشته شود اجتماعی کردن آن‌هاست، افزود: والدین باید کودکان را به
مهدکودک‌ها بفرستند و یا در کلاس‌های گروهی شرکت دهند.
این
روان شناس کودک با اشاره به اینکه دومین گام سطح ارتباطی والدین با کودکان
است ادامه داد: والدین باید برای کودکان خودوقت بگذارند و علاوه بر این
باید دقت داشت که افسردگی برروی کم حرفی کودکان تاثیرات بسیاری دارد و گاهی
اوقات منجر به گوشه‌گیری یا پرخاشگری توأم با گوشه گیری کودک می‌شود.
توصیه های مشاوره ای برای از بین بردن کمرویی کودکان
1- به والدین این کودکان می گوییم که کودکان از رفتار شما الگو می گیرند، پس طوری رفتار کنید که کمرویی در کودکان تقویت نشود. در ضمن یادتان باشد که به این کودکان برچسب نزنیم.
2 - لازم است والدین با تشکیل جلسات هفتگی یا روزانه در خانه فرصت اظهارنظر در مورد مسایل مختلف را برای کودک فراهم کنند.
3 - بهتر است رفت و آمد های خانوادگی و دوستانه را بیشتر کنید.
4 - با ثبت نام فرزندتان در باشگاه های ورزشی یا کلاس های هنری، روحیه فعالیت های گروهی را در او تقویت کنید.
5 - تا می توانید اعتماد به نفس فرزندتان را تقویت کنید،تمام رفتارهای مثبت وی را تشویق کنید و از تشویق کردن رفتارهای منفی خودداری کنید و او را در صورت لزوم متوجه اشتباهاتش بکنید.
6 - کمرویی کودک را ملاکی برای ابراز محبت به او قرار ندهید.
7 - حوصله به خرج دهید و اجازه دهید کودک صحبت های خود را به پایان برساند.
8 - مسوولیت هایی را به کودک دهید تا او را با جامعه پیرامونش مرتبط کند، مثل خرید مایحتاج خانه یا خرید های دیگر.
9 - سعی کنید کودک را با بچه های دیگر مقایسه نکنید. بلکه او را فقط با خودش مقایسه کنید.
10 - اگر مدرسه می رود با معلم وی صحبت کنید و خواهش کنید با پرسش سوال های ساده در کلاس شرایط تشویق اش را فراهم کند.
11 - از معلم او بخواهید مسوولیت های در حد توان کودک به وی محول کند و او را در فعالیت های گروهی درسی سهیم کند.
12 - از معلم ورزش کودک بخواهید که حتما اورا برای شرکت در بازی های گروهی تشویق کند.
13 - در میهمانی های خانوادگی کودک را تشویق کنید تا اشعاری را که حفظ کرده یا درس هایی که فراگرفته برای میهمانان بخواند.
14 - در نهایت اگر مساله حل نشد، به متخصص روان شناس بالینی کودک مراجعه کنید.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
